Witam,

mam 34 lata i jestem mamą trójki dzieci. W związku z tym siedzę w domu od ponad 3 lat. Mam pomoc do dzieci, ale mimo to czuję się wyczerpana, znużona, brak mi energii, często nie mam chęci się nimi zajmować i ogarnia mnie jakieś lenistwo.

Czasem mam wrażenie, że sytuacja mnie przerosła (planowaliśmy z mężem jedno dziecko).

Nie czuję się dobrze w swoim życiu, brakuje mi czasu wyłącznie dla siebie, czegoś takiego jak urlop. Mam wyrzuty sumienia, że nie chce mi się opiekować własnymi dziećmi.

Dzieci są w dość trudnym wieku, przechodzą „bunt dwulatka” i często tracę cierpliwość – wrzeszczę na nie, czasem nawet potrząsnę czy ścisnę któreś za mocno.

Najbardziej niepokoi mnie to, że zdarzyły mi się napady prawdziwej, niekontrolowanej furii – krzyczałam wtedy straszne rzeczy i byłam agresywna fizycznie.

Przeraża mnie, że mogę zrobić wtedy coś strasznego dziecku. Nigdy wcześniej coś takiego mi się nie zdarzyło.

Teraz staram się temu zapobiegać jak tylko poczuję, że zbliża się taki stan, ale mimo wszystko nie ufam sobie. Oczywiście mam kaca moralnego, że skrzywdziłam własne dzieci i że jestem potworem. Nie znałam wcześniej takiej swojej ciemnej strony.

Dodam jeszcze, że wiele lat staraliśmy się o dziecko, więc dzieci są chciane, mimo, że nie planowane w takiej liczbie i bardzo je kocham.

Poza tym do mieszanki wybrałam jeszcze kroplik i modrzew europejski na zwiększenie pewności siebie i pokonanie nieśmiałości, szczególnie w sytuacjach towarzyskich.

Onieśmielają mnie ludzie, którzy mi czymś imponują, nie potrafię nawiązać rozmowy i wydaje mi się, że nikt się mną nie zainteresuje, bo pomyśli, że jestem nudna.

Kroplik ma jeszcze pomóc pokonać moje lęki i zwiększyć poczucie bezpieczeństwa – mam napady silnego lęku przed wojną, katastrofami, końcem świata, agresywnymi ludźmi itp. Męczą mnie wizje „okropności” tego świata. [...]
 
Prosiłabym jeszcze o dobranie czegoś dla dzieci. Chciałabym, żeby były mniej zazdrosne, żeby bliźniaki zaakceptowały młodszego brata. Poza tym są strasznymi złośnikami. Córka bardzo często złości się i non stop obraża jak coś jest nie po jej myśli. Starszy syn  mocno się złości i bywa agresywny. Najmłodszy też się ciągle złości.
Proszę o poradę.
Pozdrawiam

M. 
(dodano: 11.03.2009)